Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ:


                                    1. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ

   1. Το χρονικό του χρόνου, STEPHEN W. HAWKING, Εκδ. Κάτοπτρο Αθήνα 1989.

   2. Το Σύμπαν σ’ένα Καρυδότσουφλο, STEPHEN W. HAWKING, Εκδ. Κάτοπτρο Αθήνα 2001.

   3. Το χρονικό του χρόνου-Εικονογραφημένο, STEPHEN W. HAWKING, Εκδ. Κάτοπτρο Αθήνα 1999

   4. Ο Ποταμός της Ζωής-Mία Δαρβινική Θεώρηση, RICHARD DAWKINS (Πανεπιστήμιο Οξφόρδης), Εκδ. Κάτοπτρο Αθήνα 1995 (4 αντίτυπα).

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Η απάντησή μας σε ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο


Σχόλιο αναγνώστη:

   Καλησπέρα,
   Πολύ ενδιαφέρουσα επιστημονική ανάλυση και τοποθέτηση.
   Θα ήθελα να στεκόσασταν λίγο και στην εποχή των δεινοσαύρων και την εξέλιξη αυτών.
   Ελπίζω να το κάνετε στο δεύτερο μέρος.
   Επίσης, ποια είναι η μέθοδος με την οποία μετρήθηκε η ηλικία του ήλιου, της γης κλπ?? Υπάρχει συγκεκριμένη μεθοδολογία ή είναι απλώς εκτιμήσεις των επιστημόνων? Και αν υπάρχει ποιο είναι το ποσοστό σφάλματος???

Η απάντησή μας:

   Όλα τα είδη των δεινοσαύρων όπως προκύπτει από τη χρονολόγηση των απολιθωμάτων τους με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα βλ. Φυσική Πανεπιστημίου Αλεξόπουλου, και άλλες διάφορες μεθόδους, έζησαν για 150 εκ. χρόνια πριν από τον αφανισμό τους και την εξέλιξή τους στα σημερινά είδη και υποείδη των πτηνών, των ερπετών, των κροκοδείλων που αναπαράγονται με αυγά όπως οι δεινόσαυροι.

   Οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, τουλάχιστον οι μεγάλοι, από την πτώση του μετεωρίτη διαμέτρου 20 χιλιομέτρων στον κόλπο του Μεξικού ανοίγοντας κρατήρα διαμέτρου 200 χλμ 65 εκ. χρόνια πριν. Συνολικά έπεσαν 150 περίπου μετεωρίτες διαμέτρου λίγων δεκάδων μέτρων έως 20 χλμ σύμφωνα με χαρτογράφηση και δημοσίευση του περιοδικού National Geografic. Επίσης το Ν.G. δημοσίευσε 20 διαφορετικές μεθόδους χρονολόγησης ή αρχαιομετρίας για χρονικά διαστήματα από λίγα δευτερόλεπτα μέχρι 13 δις έτη. Η μέθοδος του άνθρακα δίνει σφάλμα το πολύ 1%.

   Όσον αφορά την ηλικία του σύμπαντος αυτή υπολογίζεται από την ακτίνα του σύμπαντος που αυτή επιστεύετο ότι ήταν 15 δις έτη φωτός πριν 50 χρόνια περίπου και σήμερα με τις τελειότερες μεθόδους υπολογίζεται στα 13,73 δις έτη φωτός.

   Τα τηλεσκόπια και τα ραδιοτηλεσκόπια διεισδύουν από 2 μέχρι 6 δις έτη φωτός μακριά. Σύμφωνα με τη Βικιπαίδια με βάση την αρχή της σχετικότητας η ακτίνα του ορατού σύμπαντος φτάνει μέχρι τα 46 δις έτη φωτός λόγω διαστολής του χώρου ή άπωσης και διαφυγής προς τα έξω των μακρινών γαλαξιών. Όπως φαίνεται από τη μετατόπιση προς το ερυθρό των φωτονίων που έρχονται από εκεί.

   Σύμφωνα με το American Scientific υπάρχει και η θεωρία του εκτεταμένου Big Bang με τα ζεύγη φωτονίων που παράγονται αυθόρμητα σε ένα κεντρικό χώρο του κενού και ότι το σύμπαν εκρήγνυται κάθε 30 με 50 δις έτη και η ύλη και η ενέργεια χάνονται στο άπειρο ενώ ανά πάσα στιγμή το άθροισμα ύλης και ενέργειας συνολικά ισούται με μηδέν βλ. American Scientific 2005, Stephen Hawking κ.α.

Για περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέριες για την ηλικία της γης επισκευτείτε τον ιστότοπο της Βικιπαίδια http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B7

Ο στερεός φλοιός της γης άρχισε να σχηματίζεται πριν από 4,4 δις έτη και υπάρχουν στο σημερινό φλοιό πετρώματα από 100 εκ. έτη μέχρι 4,4 δις έτη, διότι έγιναν πολλές γεωλογικές ανακατατάξεις  στον πλανήτη ολόκληρο.


Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Τα πτυχία μου


Για όσους αμφισβητούν τις γνώσεις μας και τα πτυχία μας (είμαι κάτοχος πτυχίου Πολυτεχνείου Πατρών και είμαι Πολιτικός Μηχανικός από τα 27 μου) παραθέτουμε μερικά παρακάτω:





Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Πηγές μας και προτεινόμενα επιστημονικά περιοδικά και sites στο ιντερνέτ

Πώς εξηγείται όλη η Εξέλιξη των ειδών. R. Dawkins, K. Δαρβίνος, Al. Jacquard κλπ. Μέρος Πρώτο


      Η εξέλιξη των όντων και της ζωής πάνω στη γη που έχει αποδειχθεί με την χρονολόγηση ή αρχαιομετρία και μελέτη των απολιθωμάτων εξηγείται ως εξής:
        Το σύμπαν έχει ηλικία 13,8 δις έτη. Ο ήλιος του πλανητικού μας συστήματος έχει 5 δις έτη ηλικία. Όταν ο ήλιος ήταν περίπου 4,5 δις ετών είχε φθάσει σε κρίσιμη κατάσταση, σύμφωνα με τη μάζα του, και εξεράγει ενώ περιεστρέφετο γύρω από τον άξονά του εκτινάσσοντας αέρια σε διάπυρη κατάσταση τα οποία εν μέρει ετέθησαν σε περιφορά ενώ το μεγαλύτερο μέρος (99,86%) της μάζας του ηλίου εξακολουθεί και σήμερα να υπάρχει και να περιστρέφεται. Με την βαρυτική κατάρρευση εσχηματήσθησαν οι πλανήτες οι οποίοι βάσει της αρχής της διατήρησης της στροφορμής περιστρέφονται γύρω από τον άξονά τους και περιφέρονται γύρω από τον ήλιο όλοι κατά την ίδια κατεύθυνση και στο ίδιο περίπου επίπεδο σε κυκλικές ή ελλειψοειδείς τροχιές. Η γη έχει ηλικία 4,5 δις έτη και για τα 500 πρώτα εκατομμύρια χρόνια ευρίσκετο σε διάπυρη κατάσταση. Πριν 3,8 δις χρόνια είχε αρχίσει να ψύχεται η επιφάνεια της και να σχηματίζονται οι πρώτες λίμνες και θάλασσες σε υψηλές θερμοκρασίες.
         Τα πρώτα όντα ήταν τα κυανοβακτήρια τα οποία ανευρίσκονται σήμερα σε πετρώματα ηλικίας 3,8 δις ετών στους λεγόμενους στρωματόλιθους και ζουν ακόμα και σήμερα σχηματίζοντας μεγάλες αποικίες στις άκρες των ωκεανών αποτελώντας μεγάλα στρογγυλεμένα πράσινα πετρώματα. Τα κυανοβακτήρια δεν είχαν γένη, αρσενικό, θηλυκό, όπως δεν έχουν και τα σημερινά βακτήρια και ήταν μονοκύτταροι οργανισμοί. Για πρώτη φορά εμφανίστηκαν τα πολυκύτταρα όντα στον πυθμένα των θαλασσών 700 εκ. έτη πριν από σήμερα με τους σπόγγους  στους οποίους αναπτύχθηκαν τα πρώτα μυϊκά κύτταρα. Στα 100 επόμενα εκ. χρόνια αναπτύχθηκαν τα γένη αρσενικό θηλυκό και έχουμε τεράστια έκρηξη δημιουργίας εκατομμυρίων ειδών στη θάλασσα και στη στεριά. Όλη η εξέλιξη αυτή πραγματοποιήθηκε με μεταλλάξεις πάνω στο DNA από τα πρώτα κιόλας κυανοβακτήρια τα οποία είχαν απλούστατο DNA το οποίο κατασκεύαζε τις ελάχιστες πρωτεΐνες που αποτελούσαν το περίβλημα του. Βλέπουμε από εδώ ότι χρειάστηκαν 3,1 δις έτη για να προκύψουν με τυχαίες μεταλλάξεις τα πολυκύτταρα όντα ενώ μόλις 100 εκ. έτη για να προκύψουν τα γένη και τα εκατομμύρια διαφορετικά είδη.
        Το "πρώτο όν" ενός "είδους" ζώων, φυτών κ.λπ. διαφέρει από τους γονείς του μόνον ένα "κλικ", δηλαδή μια μη μειονεκτική μετάλλαξη σκαλοπατιών στο DNA του σπερματοζωαρίου, ή του ωαρίου, ή και των δύο εκ των οποίων δημιουργείται. Επομένως, έχει όλα τα ένστικτα για την διαιώνιση του είδους του και την επιβίωση του (δηλ. έχει το ολοκληρωμένο πρόγραμμα κυτταρικών του κατασκευών και λειτουργίας του οργανισμού) αλλιώς η μετάλλαξη θα ήταν μειονεκτική, και ή δε θα γεννηθεί, ή δε θα επιβιώσει, ή δεν θα ζευγαρώσει ή δεν θα τεκνοποιήσει. Κι αν κατά τύχη όλα αυτά ξεπερασθούν στην επόμενη γενιά περνά η μειονεκτική μετάλλαξη και το μειονέκτημα θα έχει τέλος με το θάνατο του φορέα. Όλη η εξέλιξη των όντων βασίζεται μόνο σε πλεονεκτικές μεταλλάξεις ή έστω σε μη μειονεκτικές μεταλλάξεις, εν σειρά προστιθέμενες ή τροποποιούμενες. Η επιλογή κατά το ζευγάρωμα παίζει επίσης μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη των ειδών αλλά προηγούνται απαραίτητα και απαιτούνται προηγουμένως οι μεταλλάξεις που έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία. Πολλές πλεονεκτικές μεταλλάξεις χάνονται από ατύχημα της 1ης γενεάς ή της 2ης κλπ. Επίσης, πετυχημένα είδη εκατομμυρίων ετών χάνονται, λόγω εμφάνισης μεταλλαγμένου ανταγωνιστού ή λόγω περιβαλλοντικής αλλαγής.
 Όλες οι μεταλλάξεις δεν επηρεάζουν την ανατομία. Μπορεί να επηρεάζουν την λειτουργία ή να ανήκουν σε περιοχή άνευ γεννητικής σημασίας, στα λεγόμενα "γενετικά σκουπίδια". Το πρώτο όν ενός "είδους" είναι ή αρσενικό ή θηλυκό. Εν συνεχεία, διασταυρώνεται με μέλος του αρχικού είδους εκ του οποίου μεταλλάχθηκε και τα τέκνα του διαχωρίζονται κατά Mendel: 25% "νέο είδος", 25% "παλαιό", 50% "μιγάδες"  κ.ο.κ.  Μετά από δεκάδες χρόνια ξεχωρίζει πλέον το νέο συγγενές υποείδος, ενώ το αρχικό είδος ζει παράλληλα και οι μιγάδες επίσης επ' αόριστον. Γι' αυτό όλα τα είδη όντων έχουν πολλές φυλές ή υποείδη και ποικιλία χαρακτηριστικών (επιπολασμός μεταλλάξεων). Δηλ. η εξέλιξη προκύπτει σαν τα κλαδιά ενός δένδρου. Κάθε παρακλάδι είναι ένα νέο υποείδος, ενός είδους το οποίο απομακρύνεται συνεχώς και περισσότερο γενετικά από το αρχικό με διακλαδώσεις δηλ. με μη μειονεκτικές επόμενες μεταλλάξεις ή πλεονεκτικές δηλ. επιβιωτικές.
      Οι μη μειονεκτικές μεταλλάξεις (ή οι πλεονεκτικές) είναι ελάχιστες εν σχέσει με τις μειονεκτικές: 1:10.000 ή και λιγότερες, και υπολογίσθηκαν με πειράματα ακτινοβόλησης εντόμων, π.χ. πειράματα με τις μύγες δροσόφυλλα των Francis Crick και James Watchon οι οποίοι πήραν το νόμπελ Ιατρικής το 1962 για την ανακάλυψη του DNA. Σημασία για την εξέλιξη έχουν μόνο οι μεταλλάξεις γεννητικών κυττάρων, πριν σχηματίσουν το ζυγωτό ή λίγο μετά πιθανόν μέχρι το σχηματισμό του μοριδίου στον άνθρωπο που αποτελείται από 29=512 κύτταρα δηλ. μετά τους πρώτους 9 διπλασιασμούς του ζυγωτού. Υπάρχει εν μέρει και η ικανότης επιδιόρθωσης μιας μετάλλαξης από το υπόλοιπο κύτταρο. Η ικανότης αυτή προέκυψε ως πλεονέκτημα επιβιωτικό για το ον με άλλες μεταλλάξεις (π.χ. λιγότεροι καρκίνοι). Όλοι σχεδόν οι ιοί και πάρα πολλές χημικές ουσίες διοξίνες, κλοφέν, καρκινογόνες κλπ. και οι υπεριώδεις ακτίνες προκαλούν πάρα πολλές μεταλλάξεις. Οι υπεριώδεις ακτίνες απορροφώνται επιλεκτικά από τα σκαλοπάτια του DNA και τα αποσυνδέουν από την “ανεμόσκαλα” του DNA, ενώ διαπερνούν ανενόχλητα πολλές στοιβάδες κυττάρων, προερχόμενες από τον ήλιο (2,5 υπεριώδεις ακτίνες/cm2 επιφανείας της γης στον ισημερινό/sec) και προκαλούν μεταλλάξεις. Έτσι φεύγουν από τη θέση τους ένα ή περισσότερα σκαλοπάτια αναλόγως της ισχύος και της γωνίας πρόσπτωσης της υπεριώδους ακτίνας, και από το χυμό του πυρήνα του κυττάρου όπου ευρίσκονται μόρια βάσεων κυτοσύνης, γουανίνης, ουρακίλης και θυμίνης προσκολλώνται αυτά χημικά με αποτέλεσμα αλλαγή του είδους των σκαλοπατιών. Έτσι αλλάζει όλη η πολύπλοκη βιοχημεία του κυττάρου διότι κάθε τρία σκαλοπάτια όταν διαχωρίζονται στη μέση κατά τη διαδικασία της μίτωσης προσδιορίζουν ένα αμινοξύ από τα 20 διαφορετικά που προσκολλώνται στην κάθε θέση μιας πρωτεΐνης.
      Οι επιβιωτικές (πλεονεκτικές) μεταλλάξεις εγκαθίστανται από την πρώτη και δεύτερη κιόλας γενιά και εξαπλώνονται έτσι στους απογόνους αμέσως. Δεν απαιτούνται χιλιάδες χρόνια που νομίζουν πολλοί θρήσκοι επιστήμονες. Και έτσι, ο χρόνος πάνω στη γη υπήρξε υπεραρκετός για την δημιουργία της εξέλιξης των ειδών. Σε λίγα χρόνια δημιουργείται πληθυσμός που φέρει την μετάλλαξη και το πλεονεκτικό χαρακτηριστικό και είναι ουσιαστικά ένα νέο υποείδος πάνω στο οποίο θα χτυπήσουν οι επόμενες επιβιωτικές και μη μεταλλάξεις.

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Οράματα - Ψευδαισθήσεις - Παραισθήσεις

     Σε μεγάλα χειρουργεία με πολλές και βαριές εγχειρήσεις κατά έτος συμβαίνει το εξής φαινόμενο:  πολλοί ασθενείς φτάνουν έως και τον εγκεφαλικό θάνατο εν μέρει και επανέρχονται στην ζωή. Και τότε διηγούνται ότι πετούσε η ψυχή τους μέσα στην αίθουσα της επέμβασης και έβλεπαν γύρω όλα τα αντικείμενα στο χειρουργείο και τους γιατρούς και τον εαυτό τους ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Περιέγραφαν τα γεγονότα και μετά περνούσαν από μια σήραγγα που στο τέλος είχε φως και αισθάνονταν γαλήνη σαν να πήγαιναν στο παράδεισο. Αλλά κάποιος τους φώναζε και γύριζαν πίσω και ένιωθαν να τους επαναφέρουν οι γιατροί με την βία στην ζωή και ξυπνούσαν και διηγούνταν όλα αυτά. Αυτά τα φαινόμενα τα διατυμπανίζουν πολλοί σαν απόδειξη της άλλης ζωής και την ύπαρξη ψυχής.

     Έγινε όμως το εξής πείραμα. Έστησαν μια φωτεινή ταμπέλα με μεγάλες ευδιάκριτες λέξεις σε μεγάλο χειρουργείο την οποία άναβαν όταν κάποιος ασθενής κινδύνευε να πεθάνει. Τις λέξεις δεν τις ήξερε κανένας εκ των προτέρων. Το αποτέλεσμα: ΚΑΝΕΙΣ από τους διακινδυνεύσαντες και επανελθόντες στη ζωή δεν μπόρεσε να πει τι έγραφε η φωτεινή επιγραφή την στιγμή που τάχα πετούσε η ψυχή και διηγούνταν όλα όσα είδε! Και την παρούσα έρευνα την έδειξε σε video η ΝΕΤ πριν 10 χρόνια.

     Επίσης ήλεγξαν με μαγνητικές τομογραφίες τους εγκεφάλους των ασθενών την στιγμή που κινδύνευαν να πεθάνουν και βρήκαν ότι πάντα έμενε ζωντανό ένα μικρό τμήμα του εγκεφάλου, το ίδιο πάντα, που δημιουργούσε τις ίδιες ψευδαισθήσεις.

     Θεόδωρος Βαρδάκας

Λίγα λόγια για την Κβαντική και τον θεό

     Ο πιο αρμόδιος να μιλήσει για αυτήν είναι ο Steven Weinberg Νομπελίστας στη Κβαντική το 1979 και από τα βιβλία της βιβλιοθήκης μας: "ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΛΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ" και το βιβλίο του "ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ ΛΕΠΤΑ".
     Στο πρώτο του βιβλίο αφιερώνει 30 σελίδες στο κεφάλαιο "Για τον θεό" και αναφέρει ξεκάθαρα ότι αποκλείεται τελείως να έχει καμία σχέση η τυχαιότητα της Κβαντικής με την ύπαρξη θεού και Δημιουργού.
     Η άποψη η δική μου για την τυχαιότητα των κβαντικών φαινομένων στον μικρόκοσμο είναι μάλλον ότι είναι πλάνη. Τα σωματίδια εκτρέπονται "τυχαία" στις συγκρούσεις ίσως διότι σε πειράματα 1-1 αν πρόκειται π.χ. για ηλεκτρόνια δέχονται τρισεκατομμύρια ηλεκτρομαγνητικές επιδράσεις από εκπομπές δορυφορικών και επίγειων ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών και κινητών τηλεφώνων κλπ. και εκτελούν ίσως υπερπολύπλοκες ταλαντώσεις που φυσικά είναι αδύνατον να παρατηρηθούν παρά μόνο σαν "τυχαία" εκτροπή προς "τυχαία" κατεύθυνση στις "κρούσεις" που είναι πάντα εξ "αποστάσεως" λόγω του νόμου του αντιστρόφου του τετραγώνου της άπωσης. Όσον αναφορά την κρούση ηλεκτρονίου - πρωτονίου που δεν αναφέρεται πουθενά τι συμβαίνει δεν αποκλείεται να περνά το ένα μέσα από το άλλο όπως τα νετρίνα που διαπερνούν κατά δισεκατομμύρια την γη χωρίς σχεδόν καμία εκτροπή.
     Και άλλες 30 σελίδες στο κεφάλαιο "Για την φιλοσοφία" όπου αναφέρει χαρακτηριστικά ότι πρέπει να πάψουμε να φιλοσοφούμε όπως φιλοσοφούσαμε επι 2000 χρόνια Χριστιανισμού και πρέπει να φιλοσοφούμε με βάσει την πραγματικότητα που είναι η Θεωρία της Εξέλιξης με τις μεταλλάξεις και την φυσική επιλογή και τον ανταγωνισμό όπως αυτή περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια στα Παγκόσμια Best Sellers συγγράμματα του Richard Dawkins Βιολόγου και Ζωολόγου στην Οξφόρδη επί 35 χρόνια.
     Το "Εγωιστικό Γονίδιο" και "ο Τυφλός Ωρολογοποιός" είναι τα πιο διάσημα που εκδόθηκαν 100δες φορές σε πολλές χώρες και στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Κάτοπτρο και Σύναλμα, και τελευταία μέσα στο 2008 ξαναεκδόθηκε και κυκλοφόρησε σε νέα Επετειακή Εκδοση 30ετίας το "Εγωιστικό Γονίδιο" ανανεωμένη με πάνω από 500 σελίδες, και το παρήγγειλα προσωπικά και το προώθησα στις προθήκες των κεντρικών βιβλιοπωλείων της Κοζάνης και το διαφήμισα και πωλήθηκαν αρκετά κομμάτια.
     Θεόδωρος Ι. Βαρδάκας