Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Ολίγα γενικά για την ύπαρξη ύλης και ημών των ανθρώπων

     Η ύλη ως γνωστόν, αποτελείται από σωματίδια, μόρια, άτομα και λοιπά. Σύμφωνα με τη φυσική, ύλη, μάζα και αδράνεια είναι το ίδιο ακριβώς μέγεθος, η ίδια έννοια και εκφράζεται με τις ίδιες διαστάσεις. Η ύλη εμφανίζεται πάνω στη γη είτε ως στερεά, είτε ως υγρή, είτε ως αέρια και αποτελείται από σωματίδια, μόρια κλπ. Μερικοί αν και έχουν μόρφωση Πολυτεχνείου νομίζουν ότι στη φύση εξηγούνται όλα τα φαινόμενα με κρούσεις ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν κρούσεις ποτέ παρά μόνο αλληλεπιδράσεις από απόσταση, έλξης ή άπωσης. Παραδείγματος χάριν, όταν πλησιάζουν με αρκετή ταχύτητα δύο ηλεκτρόνια ή πρωτόνια για να συμβεί κρούση πρέπει να μηδενιστεί η απόσταση οπότε απειρίζεται η δύναμις άπωσης πράγμα απαράδεκτο και αδύνατο διότι απειρίζεται η κινητική ενέργεια απομάκρυνσης των σωματιδίων. Άρα το πιο πιθανό είναι, αυτό που ισχυρίζεται ο Atkins και άλλοι, ότι τα ηλεκτρόνια και τα έξι κουάρκ τα οποία αποτελούν τα πρωτόνια και τα νετρόνια ανά τρία, δεν έχουν καθόλου διαστάσεις. Άλλωστε αν είχαν διαστάσεις είναι αδύνατον να τις φανταστούμε διότι δεν είναι δυνατόν να αποτελούνται τα στοιχειώδη σωματίδια από άλλα σωματίδια όπως γίνεται στα υγρά, στερεά και αέρια υλικά τα οποία αποτελούν την ύλη ή μάζα ή αδράνεια της εμπειρίας μας που μόνο αυτή έχει διαστάσεις. Άρα είναι αδύνατον να υπάρχουν κρούσεις ούτε ακόμα και στις σφαίρες του μπιλιάρδου διότι τα στοιχειώδη σωματίδια είναι αδύνατο να έρθουν σε επαφή. Αυτά για τον κ. Χ. Β.
    Για να υπάρχει ένα στοιχειώδες ή μη σωματίδιο ή σώμα πρέπει να αλληλεπιδρά με ένα δεύτερο ή τρίτο από απόσταση με έλξεις ή απώσεις. Π.χ. τα νετρίνα τα οποία δεν έχουν ηλεκτρικό φορτίο αλλά πολύ μικρή μάζα, διασχίζουν κατά δισεκατομμύρια όλη τη γη και τα σώματά μας χωρίς να τα αντιλαμβανόμαστε. Αυτό ενισχύει την άποψη ότι τα σωματίδια, η ύλη ή η μάζα δεν έχουν διαστάσεις.
     Άρα γεννάται το ερώτημα «μήπως δεν υπάρχουμε»;
 

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Εξήγηση της λειτουργίας του εγκεφάλου. Μέρος Δεύτερο.

    Ο εγκέφαλος λειτουργεί δεχόμενος συνεχώς σήματα από το περιβάλλον και τα εσωτερικά όργανα του σώματος ευχάριστα ή δυσάρεστα λίγο ή πολύ και απαντά δίνοντας εντολές κυρίως στους μυς κλπ προς διαχείριση του τι αισθάνεται (αποφυγή του πόνου, επιδίωξη ευχαρίστησης). Λειτουργεί περίπου όπως ένας επεξεργαστής (τσιπάκι) με εκατομμύρια τρανζίστορ, με πολλά ηλεκτρόδια εισόδου-εξόδου. Αν του δώσεις τάση σε δύο ηλεκτρόδια στην είσοδο, σου επιστρέφει ηλεκτρικά σήματα στην έξοδο σε κλάσματα δευτερολέπτου, αν επαναλάβεις το ίδιο πείραμα θα απαντήσει τελείως διαφορετικά σε άλλο χρόνο διότι τώρα πολλά τρανζίστορς είναι μπλοκαρισμένα (πύλες ανοιχτές – κλειστές). Το ίδιο κάνει και ο εγκέφαλος με άλλο τρόπο όπως είδαμε. Γι αυτό νομίζουν οι αμαθείς και θρησκεύοντες ότι δεν ισχύει η σχέση αιτίου-αποτελέσματος στον εγκέφαλο, ή ότι τα πειράματα της επιστήμης δεν επιτυγχάνουν.
       Όταν περνούν σήματα από μια νευρική ίνα αυτή γίνεται καλύτερος αγωγός και τα επόμενα σήματα περνούν ευκολότερα. Σ’ αυτό βασίζεται όλη σχεδόν η λειτουργία του εγκεφάλου (μνήμη, εμπειρία, συνειρμοί, μάθηση κλπ.) Τα σήματα άγονται ηλεκτροχημικά με θετικά ιόντα όπως ο ηλεκτρισμός στους αγωγούς με τα ηλεκτρόνια. Οι ίνες είναι μονωμένες ιοντικά με τα λιπώδη έλυτρα. Όταν φθάνει στον εγκέφαλο ένα σήμα διακλαδίζεται κυρίως στις πιο ενισχυμένες ίνες όπου το σήμα περνάει ευκολότερα. Μετά από διακλαδώσεις και εσωτερικές ανακυκλώσεις (σκέψη), σε συνδυασμό και με άλλα σήματα καταλήγει σε μια συνισταμένη απάντηση προς τους μυς. Αν το σήμα ήταν δυσάρεστο και η απάντηση το μείωσε ισχυροποιείται η σύνδεση μεταξύ δικτύου ινών αισθήματος και ινών απάντησης.
       Ο εγκέφαλος οργανώνεται ενισχύοντας και αποδυναμώνοντας νευρώνες με την εμπειρία. Η σκέψη είναι ανακύκλωση εσωτερική σημάτων χωρίς εντολές σε κινητήρια νεύρα. Τα συναισθήματα λειτουργούν με 60 νευροπεπτίδια, ενώ στα ζώα με λιγότερα (βλ. ένθετο «Η Νόηση», Δεκέμβριος 2002, περιοδικό RAM). Η σκέψη είναι αναπόληση ή προετοιμασία ομιλίας ή πράξεων, (δράσεως). Κάθε ερέθισμα ή σκέψη κλπ. έχει υλικό αντίκτυπο στον εγκέφαλο. Π.χ. ταλαντώσεις θετικών ιόντων στους νευρώνες που μεταφέρουν ηλεκτρική ενέργεια κατά μήκος των. Οι σχιζοφρενικές διευρυμένες κοιλίες στον εγκέφαλο προκαλούνται από υπερβολική ενοχοποίηση άρα και άγχος (ιδίως λόγω ψυχιατρικού σατανικού εγκλωβισμού) που αναγκάζει τον εγκέφαλο να λειτουργεί σε υψηλές ιοντικές τάσεις λόγω κινδύνου. Ένα τσιπάκι που δουλεύει σε ένα βολτ, αν το βάλεις στα είκοσι, θα δουλέψει γρηγορότερα μεν, αλλά μπορεί και να καεί. Το ίδιο παθαίνει και ο εγκέφαλος. Νευρικά έντονα ερεθίσματα που δεν μπορούν να εκτονωθούν, λόγω αντιφατικών ερεθισμάτων-απαιτήσεων από οικογένεια και ψυχιάτρους, προκαλούν την ψυχωτική ευφυΐα και το άγχος και τελικά ίσως αλλοιώσεις στον εγκέφαλο. Υπάρχουν αποδείξεις ότι η ανατομία και η υφή του εγκέφαλου τροποποιείται ανάλογα με τα βιώματα και τις απασχολήσεις κλπ. Η ακύρωση του λόγου και της βούλησης και του δικαιώματος διαθήκης κλπ, στερεί την έννομη κοινωνία και τάξη από την αποκάλυψη των αιτιών των «παθήσεων» αυτών που οφείλονται σ’ αυτήν την ίδια!
        Εκατομμύρια βήματα προόδου όλων των επιστημών μας πείθουν ότι υπάρχουν σε όλα αιτίες, αν και πάντα θα αγνοεί κάποιος ίσως κάτι και αυτό δεν σημαίνει ότι ο Χριστός ήταν Θεός, ούτε ότι οι σχολαστικές λεπτομέρειες της «ορθοδοξίας» είναι αλήθειες αντικειμενικές. Π.χ. βλέπε τα διάσημα βιβλία του Μιχάλη Καλόπουλου, του Μ. Βερέττα, Β. Ρασσιά, Ντέσνερ κ.α. Άλλωστε για όλες τις πράξεις μας υπάρχουν αιτίες και η θρησκευτικότητα εδράζεται κυρίως στον κροταφικό λοβό που είναι το κέντρο του μυστικισμού και προέκυψε πάλι σαν επιβιωτικό πλεονέκτημα με άλλες πλεονεκτικές μεταλλάξεις, που βοηθούσε τους προγόνους μας να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο θανάτου στις συμπλοκές και στις μάχες. Το θρησκευτικό ή μυστικιστικό ένστικτο το βλέπουμε και στα ζώα στα ντοκιμαντέρ όπου η ομάδα κάποιου σκοτωμένου συντρόφου στέκεται πολύ ώρα γύρω του σιωπηλή όπως οι άνθρωποι στις κηδείες. Αλλά είναι δυνατόν να αποφύγει τις πλάνες τις θρησκευτικές ο άνθρωπος, με την κατανόηση των ανωτέρω επιστημονικών δεδομένων της θεωρίας της εξέλιξης, που ίσως εδράζονται στον κροταφικό λοβό και αντικαθιστούν την θρησκευτικότητα.
      Θεόδωρος Βαρδάκας. Πτυχιούχος Πολυτεχνείου. Ερευνητής
    Επικοινωνήστε ελευθέρα στο 6982116496 για βιβλιογραφία, πληροφορίες και απορίες, ή στο e-mail: theo.vardakas@gmail.com
   Επιθυμώ την επικοινωνία με φίλους-ες ομοϊδεάτες, Ελληνοκεντρικούς Επιστήμονες ή και Αρχαιοελληνιστές ή Αθεϊστές για δημιουργία Συλλόγου, και ήδη διαθέτω και έχω μελετήσει πάνω από 700 βιβλία σχετικά που διατίθενται και για δανεισμό. Κάντε κλικ στη Βιβλιοθήκη μου.
      Βιβλιογραφία
      Όλα του Richard Dawkins, Βιολόγου στην Οξφόρδη, που έγιναν Παγκόσμια Best Seller στο εξωτερικό:
1) Το εγωιστικό γονίδιο, Εκδ. Κάτοπτρο 1977 έως και 2015, και Εκδ. Σύναλμα 2006
2) Ο τυφλός ωρολογοποιός, Εκδ. Κάτοπτρο 1988.
3) Ο ποταμός της ζωής, Εκδ. Κάτοπτρο 1994.
4) Το ουράνιο τόξο, Εκδ. Τραυλός.
       Όλα του Albert Jacquard (Αλμπέρ Ζακάρ) Επίσης Διάσημου Γενετιστή στο εξωτερικό εννοείται και αγνώστου στην Ελλάδα:
1) Εγώ και οι άλλοι, Εκδ. Κάτοπτρο, 1995.
2) Ο άνθρωπος και τα γονίδια του, Εκδ. Τραυλός-Κωσταράκη, 1997.
3) Η επίγνωση των ορίων, Εκδ. Κάτοπτρο, 1994.
4) Η κληρονομιά της ελευθέριας, Εκδ. Ράππα, 1989.
5) Πέντε δις άνθρωποι σε ένα πλεούμενο, Εκδ. Ράππα, 1989.
6) Παγίδες και απειλές της επιστήμης, Εκδ. Δρομέας, 1999.
      Άλλα είναι:
1) Όνειρα για μια τελική Θεωρία του Νομπελίστα στη Κβαντική 1979, Steven Weinberg, Εκδ. Κάτοπτρο, 1995.
      Του Κάρολου Δαρβίνου:
1) Η Καταγωγή των Ειδών, Εκδ. Γκοβόστη
2) Η Καταγωγή του Ανθρώπου, Εκδ. Γκοβόστη
 

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Εξήγηση της λειτουργίας του εγκεφάλου. Μέρος Πρώτο.


       Είναι γνωστή η λειτουργία του εγκεφάλου αλλά σε λίγους μόνο πρωτοπόρους επιστήμονες. Ο εγκέφαλος κατασκευάζεται βασικά περίπου σαν ένα χύμα νευρωνικό δίκτυο, δηλ. όπως όλες οι κυτταρικές κατασκευές (διχοτόμηση, μίτωση, μείωση κλπ.). Κάθε νευρωνικό κύτταρο συνδέεται με τα γειτονικά του με πάνω από 10.000 προεκβολές και συνάψεις τυχαία και υπάρχουν 100 δις νευρωνικά κύτταρα στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
       Οι συνάψεις κατά την άποψη μου δεν παίζουν κανένα ιδιαίτερο ρόλο στην λειτουργία του εγκέφαλου όπως λανθασμένα και καταστροφικά για τους πελάτες τους, νομίζουν όλοι οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι και οι νευρολόγοι. Απλώς είναι μια επιβιωτική εφεύρεση της φύσεως με κάποιες επιβιωτικές μεταλλάξεις ήδη από 650 εκ. χρόνια πριν με αποτέλεσμα τα νευρωνικά κύτταρα κατά την ανέλιξη τους να αναζητούν οι διακλαδώσεις τις γειτονικές των και να συνδέονται σχηματίζοντας αγώγιμο δίκτυο γεγονός επιβιωτικό, διότι μόνο έτσι είναι λειτουργικός ακόμα και ένας πρωτόγονος εγκέφαλος με ελάχιστα κύτταρα. Το δίκτυο αυτό είναι δενδροειδές φυγόκεντρο για τα κινητήρια νεύρα και δενδροειδές κεντρομόλο για τα αισθητήρια. Έτσι έχουμε ένα νευρωνικό εμπειρικό ολιστικό υπερδίκτυο το οποίο εκπαιδεύεται εμπειρικά με την ανάδραση μεταξύ αισθητήριων και κινητήριων νεύρων ήδη από την εμβρυϊκή ηλικία. Μεσολαβεί πάντα το κέντρο του πόνου που είναι μια άλλη απαραίτητη εφεύρεση της φύσεως επιβιωτική πάλι με επιβιωτικές (1:10000) τυχαίες μεταλλάξεις σκαλοπατιών του DNA του ζυγωτού, επιτευχθείσα πριν 650 εκ. χρόνια, που φροντίζει ώστε να κρατιόμαστε ακέραιοι και ζωντανοί θέλοντας και μη, και να αντιδρούμε στα ερεθίσματα.
      Πρέπει να τονισθεί εδώ ότι οι δίδυμοι, οι μονοωογενείς, έχουν όλα τα περίπου 30.000 γονίδια και τα σκαλοπάτια τους ολόιδια, με αποτέλεσμα να μοιάζουν σαν δυό σταγόνες νερό (Μπριτάνικα), άρα κάθε μετάλλαξη απλή αλλαγή ενός σκαλοπατιού με ένα άλλο από τις 4 δυνατές επιλογές C-A, A-C, U-G, G-U, από τα περίπου 30.000.000 (αν υποθέσουμε ότι κάθε γονίδιο κατά μέσο όρο αποτελείται από 1000 σκαλοπάτια), τροποποιεί ανεξέλεγκτα και τυχαία και κατά 10000:1 καταστρέφει το υπερπολύπλοκο πρόγραμμα κυτταρικών κατασκευών που δίνει ένα επιβιώσιμο άνθρωπο, που έτσι καταλήγει στο θάνατο είτε σαν έμβρυο είτε σαν ενήλικο άτομο. Στο όλο πρόγραμμα κυτταρικών κατασκευών περιλαμβάνεται και ο εγκέφαλος που είναι επιβιώσιμος ή με πλεονέκτημα αν η μετάλλαξη βελτίωσε την κατασκευή και την λειτουργία του. Το αν λειτουργεί έτσι ο εγκέφαλος αρκεί να κάνει κανείς ένα μοντέλο με λίγους βρόγχους, 2-3 αισθητήρια και 2-3 κινητήρια νεύρα και να αναλύσει το δίκτυο στον υπολογιστή. Και πράγματι λειτουργεί σύμφωνα με ανακοίνωση στο συνέδριο στο Όσλο για τον εγκέφαλο το 2005. Δηλ. το απλό μοντέλο της εμπειρικής αγωγιμότητας της κάθε στιγμής του ενός νευρώνα, επεκτείνεται και στο μικρό και στο τεράστιο δίκτυο νευρώνων, αιτιοκρατικά.
       Είναι θέμα δικτύου που επιλύεται και λειτουργεί όπως κάθε δίκτυο που αναλύουν οι Μηχανικοί του Πολυτεχνείου π.χ. ύδρευσης, ηλεκτρικό, τηλεφωνικό, στατικής, δυναμικής, με ανάλυση πάντα σε κόμβους, βρόγχους, κλάδους, κλπ. μόνο που εδώ έχουμε και την αύξηση ή μείωση της εμπειρικής-μνημονικής αγωγιμότητας του κάθε κλάδου σε κάθε στιγμή βάσει των προηγουμένων διελεύσεων σημάτων ή μη.
       Η επίδραση των χημικών ουσιών, ηρεμιστικών ή τονωτικών, είναι ομοιόμορφη σε όλες τις συνάψεις και επιβραδύνει ή επιταχύνει τα αντανακλαστικά και την εγρήγορση, άρα δεν μεταβάλει καθόλου τη συμπεριφορά ούτε λύνει κανένα ψυχολογικό πρόβλημα που είναι θέμα βιωμάτων που καταγράφεται με υπερπολύπλοκες μνημονικές-εμπειρικές διαφορικές αλλαγές στις αγωγιμότητες των νευρώνων που συμμετέχουν. Αν το βίωμα μας έφερε κάποιο ισχυρό ή σημαίνον άτομο εναντίον μας νοιώθουμε φόβο. Αν τα βιώματα φόβου συνεχισθούν επαναλαμβανόμενα επί μακρόν τότε αποκτούμε και άλλους μάρτυρες κατηγορίας εναντίον μας που τους στρέφει ο εχθρός μας εναντίον μας και ο φόβος σιγά-σιγά μετατρέπεται σε άγχος γενικής και άδικης ενοχοποίησης μέχρι το αδιέξοδο και την απελπισία, και αυτός είναι ο κανόνας πάντα μέσα στις οικογένειες όπου ένα παιδί έχει απορριφθεί από την γέννηση ή και την σύλληψη ακόμα ή από άλλα βιώματα-τραύματα. Με την εμπειρία και το βίωμα βλάπτεται ο άνθρωπος και αγχώνεται και μόνο με την αντίθετη εμπειρία μπορεί να βοηθηθεί και να ηρεμήσει δηλ. είναι θέμα ενοχής και απενοχοποίησης οικογενειακής και κοινωνικής πάντα διότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι κατ εξοχήν κοινωνικός και το άγχος κοινωνικό ρευστό ενοχοποίησης σε αντίθεση με τον φόβο όπου είναι γνωστό το άτομο-εχθρός.
       Και η μόνη λύση είναι η γνώση αλήθειας της θεωρίας αυτής και η κατάργηση των ψυχολόγων-ψυχιάτρων και των ψυχιατρείων που είναι δολοφονικότατα και η άρση των εγκλωβιστικών νόμων που πρέπει όλοι να προστατεύουν όλους και να μην «πεθαίνουν» ούτε οι νεκροί. Και οι νέοι με το πρόσχημα να κάνουν την τύχη τους να φεύγουν από το πατρικό από τα 15 αν θέλουν με ενίσχυση οικονομική, ιδίως οι άρρενες, αντί να μένουν και να έχουν ισόβιες προστριβές με όλους, και να υπάρχουν υποτροφίες για σπουδές. Η οικογενειακή δικαιοσύνη είναι εφικτή έτσι και θα ελευθερώνονται τα δυναμικά της εργατικότητας κλπ. ικανότητες. Όταν συμβεί σε μικρή ηλικία 1-3 ετών το άγχος, αυτό σημαίνει ότι το νήπιο δεν βρίσκει κάποιον ισχυρό υποστηρικτή μέσα στην οικογένειά του, άρα όλοι είναι εναντίον του σε κάποιο επεισόδιο που ξεκινά με μια τιμωρία π.χ. από την μητέρα και όταν αυτό συμβαίνει συχνά, βιώνει επαναλαμβανόμενο και συνεχή κίνδυνο θανάτου πράγμα που σημαίνει ότι κανείς δεν το αγαπά από την οικογένειά του. Και το χειρότερο είναι ότι μαθαίνει, σιγά σιγά, ότι κινδυνεύει να πέσει στα χέρια των ψυχολόγων και των ψυχιάτρων και των ψυχιατρείων τα οποία είναι λίγο πολύ η Κόλαση και ότι δεν θα αναγνωρίσει κανένας ότι δεν το αγαπούσαν και ότι ούτε δίνει η κοινωνία καμία διέξοδο διαφυγής από το σπίτι και αθώωσής του. Άρα όσοι αυτοκτονούν φοβούνται τα Ψυχιατρεία και όχι την Κόλαση που άλλωστε εκεί θα πάνε αυτοκτονώντας. Άρα το θέμα είναι Νομικό και Ηθικό και οι Αρχαίοι Έλληνες ορθώς έδιναν το δικαίωμα διαφυγής στα 15-18 με ενίσχυση. Και πότε δεν αγαπά η οικογένεια κάποιο παιδί; Απλούστατα όταν συμβεί ανεπιθύμητη κύηση, βιασμός, φόνος θνησιγενούς παιδιού και αντικατάσταση με κλοπή, αγορά άλλου παιδιού, εξαφάνιση μαρτυρίας παιδιού, κλπ. Αυτά είναι οι πιο συχνές περιπτώσεις ψυχασθενών.
       Η μνήμη αποθηκεύεται στους νευρωνικούς βρόγχους ολιστικά (σε όλο τον εγκέφαλο) και ιδιαίτερα στα σημεία εισόδου και εξόδου του σήματος στον εγκέφαλο. Οι συνάψεις απλώς συμμετέχουν εν σειρά στην εμπειρική αγωγιμότητα κάθε κλάδου του κάθε βρόγχου.